ماشین‌کاری شکل دادن مواد با تراش و برش به وسیله ماشینهای ابزار می باشد.
مقدار قشری که از قطعه اولیه برداشته می‌شود تا قطعه صیقلی و نهایی ایجاد گردد، اصطلاحا تراش خور نامیده می‌شود. در ماشین‌کاری قطعات برحسب نوع کار از ماشینهای تراش، فرز، مته، صفحه‌تراش، کله‌زنی، سنگ‌زنی، تیزکاری و سوراخ‌کن استفاده می‌شود که معمولاً این قطعات خود محصول فرآیندهای ریخته‌گری، آهنگری، نورد و غیره می‌باشند.
ماشین‌کاری فلز با وسایل تخلیه الکتریکی پرفرکانس نیز فرآیند نسبتاً جدیدی است که به میزان وسیعی بکار گرفته می‌شود. این روش برای ماشین‌کاری اشکال پیچیده و بریدن مقاطع نازک ازنیمه‌رساناها و آلیاژهای وسایل فضایی بکار می‌روند.
به صورت کلی ماشین کاری بر اساس نوع بار برداری به سه دسته تقسیم می شود:
- براده برداری: حذف ماده با جزء برنده تیز مانند تراش کاری ، فرز کاری ، مته کاری و . . .
- بار برداری سایشی: حذف ماده توسط ذرات ساینده سخت از قبیل سنگ زنی ، سمباده زنی و . . .
- فرآیند های غیر سنتی: انتقال انرژی به قطعه جهت حذف ماده مانند روش های الکترو شیمیایی ، گرمایی ، سیال پر فشار و . . .
در مجموعه مهندسی پیونیکا برای ساخت قطعات صنعتی، پروسه های ماشین کاری مختلف متناسب با شرایط عملکرد قطعه، تدوین می شود و با در نظر گرفتن روش ماشین کاری مورد نظر، طراحی و ساخت ابزار آلات مورد نیاز از قبیل جیگ و فیکسچر صورت می پذیرد و سایر الزامات مورد نیاز بار برداری مانند ابزار آلات براده برداری متناسب با جنس قطعه انتخاب می شود. و در ادامه روند تولید، بهینه سازی در همه جوانب انجام می شود تا قطعات خروجی مطابق با نقشه و در کمترین زمان ممکن تولید شوند.
مسائله حائز اهمیت در پروسه های ماشین کاری براده برداری از قبیل تراش و فرز انتخاب نوع ابزار می باشد که در مجموعه پیونیکا با در نظر گرفتن روابط و جداول استاندارد متناسب با جنس و شکل هندسی قطعه انتخاب می شود و روند بهینه ای را پیش می گیرد تا ابزار مورد نظر بهترین خروجی را از نظر سطح ماشین کاری شده و زمان پروسه ارائه دهد.